از آش روزگار چنان دهانم سوخت

که از ترس آب یخ را هم فوت میکنم

زمین در انتظار تولد یک برگ / من در حال شمارش معکوس

صفر همیشه پایان نیست / گاهی آغاز پرواز است

ایشالله همیشگی باشی

روزي ميرسدکه در خيال خود,جاي خالي ام را حس کني!

  در دلت بابغض بگويي  

               'کاش اينجا بود'

امامن ديگر  به خوابت هم نميايم...

نشسته بودم رو نیم‌کتِ پارک، کلاغ‌ها را می‌شمردم تا بیاید. سنگ می‌انداختم بهشان. می‌پریدند، دورتر می‌نشستند. کمی بعد دوباره برمی‌گشتند، جلوم رژه می‌رفتند. ساعت از وقتِ قرار گذشت. نیامد. نگران، کلافه، عصبی‌ شدم. شاخه‌گلی که دستم بود سَرْ خَم کرده داشت می‌پژمرد. طاقتم طاق شد. از جام بلند شدم ناراحتیم را خالی کردم سرِ کلاغ‌ها. گل را هم انداختم زمین، پاسارَش کردم. گَند زدم بهش. گل‌برگ‌هاش کَنده

تولد انسان همانند روشن شدن کبریتی است / و مرگش خاموشی آن / بنگر در این فاصله چه کردی / گرما بخشیدی یا سوزانده ای

آدمای پاک خطا نمی کنند سادگی می کنند / امروز سادگی پاکترین خطای دنیاست

وقتی پاهایت یاری نکنند / بن بست همان جاییست که ایستاده ای

امید به رهایی نیست وقتی همه دیواریم

درویشی را دیدم شتابان می دود ، گفتم : درویش کجا؟

گفت : مراسم عزا !

گفتم  : مگه کی مرده؟

آهی کشیدو گفت : معرفت ، وفا و وفا .

زیادی اعتماد نکن چون همون زیادی داغونت میکنه

تنها خداست که میداند " بهترین " در زندگانیت چگونه معنا میشود .

              من آن بهترین را برایت آرزو می کنم .

تنها ترسم از مردن این است که : آدمهای این دنیا می آیند آنجا !

وقتی در حال تلاش برای تغییر دادن یک احمق هستی / همزمان در حال اثبات حماقت خودت هستی

 گاه دلتنگ می شوم …

دلتنگتر از همه ی دلتنگی ها !

گوشه ای مینشینم

وحسرتهارامیشمارم !

وباختنها وصدای شکستن را      !

نمیدانم من،کدامین امید را ناامید کردم 

وکدام خواهش رانشنیدم 

وبه کدام دلتنگی خندیدم که:

"چنین دلتنگم

ترجیح می دهم حقیقتی مرا آزار دهد، تا اینکه دروغی آرامم کند .

می خواهم هنگامی که نیستی

به قلبم بیاموزم که چگونه آرام باشم

وچگونه شکوه نکنم

وچطورازجدایی سخن نگویم.

بس ازاین سکوت خواهم کرد

هنگامی که نیستی : هیچ نخواهم گفت

حتی به چشمهایم خواهم آموخت که اشک نریزند.

توهم "سکوت کن"

اگرمی خواهی ذره ذره "ریشه عشق رادرقلبم بخشکانی" حرفی نزن

من به دوری ات عادت می کنم

و سلامی راکه نشانه دوستی مان می باشد

دیگرباسخ نخواهم گفت :

ولی دوستت خواهم داشت وا زدوری ات رنج خواهم برد

دیگر جز "سکوت" کلامی ازمن نخواهی شنید

نمیدانم دردم چیست / تنهاییست ؟ / یا بودن کسیکه دوستش دارم و در کنارم نیست

حــآلـَҐ گــرفــتـِــﮧ 

ازیــלּ شــﻬ ـر

کـــﮧ  آدҐ  هـآیـشـ

هــَمچـُوלּ  هـَوآیــشـ نــآ پـآیـבآرלּ 

گــآهـ آنــقــَבر پــآکـ کـــﮧ بــآورتـ نمــے شــَوב

گــآهـ چــنــآלּ بــے مــَعرفــَتـ کـــــﮧ نــَفـَسـت میگیــرב

" سکوت مرگ "

ایــنـو نــوشــتـҐ 

چــُوלּ  ایــלּ  روزهــآ تقریبــا دلــҐ  ازهــمــــﮧ گرفــتــــﮧ

در روزگارى که بستنى با شکلات به گرانى امروز نبود، پسر ١٠ ساله‌اى وارد قهوه فروشى هتلى شد و پشت میزى نشست.. خدمتکار براى سفارش گرفتن سراغش رفت:
- پسر پرسید: بستنى با شکلات چند است؟
 - خدمتکار گفت: ۵٠ سنت پسر کوچک دستش را در جیبش کرد، تمام پول خردهایش را در آورد و شمرد. بعد پرسید:
- بستنى خالى چند است؟ خدمتکار با توجه به این که تمام میزها پر شده بود و عده‌اى بیرون قهوه فروشى منتظر خالى شدن میز ایستاده بودند، با بی‌حوصلگى گفت: - ٣۵ سنت
- پسر دوباره سکه‌هایش را شمرد و گفت:
- براى من یک بستنى بیاورید. خدمتکار یک بستنى آورد و صورت‌حساب را نیز روى میز گذاشت و رفت. پسر بستنى را تمام کرد، صورت‌حساب را برداشت و پولش را به صندوق‌دار پرداخت کرد و رفت. هنگامى که خدمتکار براى تمیز کردن میز رفت، گریه‌اش گرفت. پسر بچه روى میز در کنار بشقاب خالى، ١۵ سنت براى او انعام گذاشته بود. یعنى او با پول‌هایش می‌توانست بستنى با شکلات بخورد امّا چون پولى براى انعام دادن برایش باقى نمی‌ماند، این کار را نکرده بود و بستنى خالى خورده بود

آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی،
اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم و یا نتوانستم لباسهایم را بپوشم،
اگر صحبت ها...یم تکراری و خسته کننده است،
صبور باش و درکم کن؛

یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم،
برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم؛
وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن؛

وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم، با تمسخر به من ننگر؛
وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند، فرصت بده و عصبانی نشو؛
وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند، دستانت را به من بده، همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار من برمیداشتی.

زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم، عصبانی نشو؛ روزی خود میفهمی
از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم، خسته و عصبانی نشو.
یاریم کن همانگونه که من یاریت کردم.

کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانم.

یک پسر کوچک از مادرش پرسید ؟ چرا گریه میکنی ؟ مادرش گفت: چون من یک زن هستم. پسر بچه گفت: من نمی فهمم. مادر گفت: تو هیچگاه نخواهی فهمید. بعدها پسر کوچک از پدرش پرسید: چرا مادر بی دلیل گریه می کند؟ پدرش تنها توانست به او بگوید: تمام زنان برای هیچ چیز گریه می کنند. پسر کوچک بزرگ شد و به یک مرد تبدیل شد ولی هنوز نمیدانست که چرا زنها بی دلیل گریه می کنند.

پرواز پرندگان را با حسرت تمام مینگرم / چون برای دیدنت پر پرواز ندارم

 زلال که باشی دیگران سنگ های کف رودخانه ات را میبینند / برمیدارند و نشانه میروند سوی خودت

کهنه فروشی تو کوچمون داد میزد / کهنه میخریم وسایل پاره پوره میخریم.../ بی اختیار فریاد زدم . قلب شکسته هم میخری / گفت : اگه ارزشی داشت کسی اونو نمیشکست

پسر 16 ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﺪ 18ﺳﺎﻟﮕﯿﻢ ﭼﯿﮑﺎﺩﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؟

ﻣﺎﺩﺭ : ﭘﺴﺮﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻧﺪﻩ

ﭘﺴﺮ 17 ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ . ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﺪ،ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ،

ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﺕﺑﯿﻤﺎﺭی قلبی ﺩﺍﺭﻩ .

ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﻣﺎمانﻣﻦ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ...؟ !

ﻣﺎﺩﺭ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ .

ﭘﺴﺮ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ

ﻫﻤﮥ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﺪ 18 ﺳﺎﻟﮕﯽِ ﺍﺵ ﺗﺪﺍﺭﮎﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﺷﺪ...

ﭘﺴﺮﻡ ؛ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ،ﯾﺎﺩﺗﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺮﺳﯿﺪﯼﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻟﺪﺕ ﭼﯽ ﮐﺎﺩﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ؟